ORIGINAL
VONDEL AAN HOOFT.
1646, Hooimaand.
Edel gestrenge Heer, myn Heer Hooft,
My gedenckt, dat ick eens eenen Jode, een’Musikant, myn Ko- ningklycke Harp aenboodt, die hy weigerde ’t ontfangen, dewyl het zyn sabbath was: nu wil ick evenwel niet hopen, dat de staet- sabbath onzer onderlinge kunstbroederschap den toegangk van uw huis zal stoppen voor onzen Parnasheiligh, die uwe Ed. hier toegezonden wort, in een Nederduitsch pack gestoken. Mishaeght u iet van het myne, my zou lief zyn met der tyt iet aengetekent te zien; om het te verbeteren. Behaeght u iet van het myne, zoo laet het eens Sint Virgilius dagh zyn, en te zyner onsterflycke gedachtenisse den roomer eens omgaen, doch geenen zoo groot, als daer Foleus den Lapithen mede dreighde, maer een’berke- meier, die den mensch by zyn zinnen laet, en gelyck predikant Adamus met den romer op de hant quinckeleerde, Godt en den mensch verheught, als hy siet hoe uit een dor en onnut hout, waervan men niet eenen nagel kan maecken, zulck een kostelyck nat vloeit. Leefde onze vrolycke Mostert, ick weet dat hy het gaerne op die voorwaerde wachten zoude. Weinige maenden voor zyn overlyden noodighde hy den Joodschen Docter noch, om met hem te gaen by den patient met den grooten buick. Zy gingen hene, en vonden geenen waterzuchtigen maer het Rynsche wynvat, en oordeelden stracks het laten geraden om dien kran- cken van overtollige vochtigheit t’ontlasten. Onze Mecenaten smilten vast. Reael leit in de Westerkerck. Plemp, Baeck, Blaeuw, Victoryn en Mostert leggen in de Nieuwe Kerck onder de zerck gekropen, een teken, dat wy volgen zullen: Godt geve ter zalige ure. Onze goede en wyze Grotius is oock al hene. Ick nam noch s morgens afscheit van zyne Ed. aen stadts herbergh, daer men wat naer packaedje wachte, en seide hem van deze overzettinge. Zyn Ed. zeide my, hoe de Hartogh van Mantua syn hof met Ma- roos schilderyen verciert, ’t welck ick noch in myn voorrede te passe breng. Salmasius kan dit gebeente noch niet laten rusten. De Borgonions hebben het altyt te Delft op levenden en dooden geladen. Balthasar Geraerts op Prins Willem, en dees op Grotius asschen. Nu komt er weder een boeck uit van de Transubstan- tiatie: doch ’t is al crambe repetita. Zy slachten d’eeckhorens, die vreesselyck zweeten, zonder wech te spoeden. Myn Heer, ick gebiede my in uwe goede gunste en syt met uwe E. gemaelinne hertelyck gegroet. Uwe Ed. dienstwillige J. V. VONDEL.
Myn Heer, ick sende nu eerst de weergade aen den Heer Huigens; alsoo gelieve dit noch wat by u te houden, onder de ver- trouwsten, dewyl wy noch acht dagen sul- len stil sitten met exemplaren te verkoopen en uit te geven, op dat het Huigens eerst ont- fange. Ick heb het syn E. toege-eigent met die bescheidenheit, dat ick eerst het goet- duncken van Brosterhuisen uit den Hage daerop gehoort hebbe: hope niet, dat het zyn E. in zyn staet of ampt quetsen zal. Het is Maro, en geen kerckgeschil.
[Schrift v. Hooft:] Ontfangen den 21 Juli, 1646.
Op ’t adres stond: Edelen gestrengen Heere den Heere P-C-Hooft, Ridder, Drost te Muiden met een packsken.
HOOFT AAN VONDEL
Monsr. Vondel,
My gedenkt, dat, als eens de H.H. Staaten van Hollandt, hoe- wel hun wercks genoegh overschoot, zeer geneeghen scheenen tot schejden, om eenighe Hejlighe daaghen te vieren, de Heer van Oldenbarnevelt, z.g. prijzende hunnen yver, nochtans om hunne Edele Grootmo. tot blijven te beweegen, daer by voegde: Qui non cessat bené facere, non cessat orare. Van geene wet, die zorghen, zoo wettigh, zoo wightigh, aan zeekeren tijdt van ruste bindt, en daarom van geenen Staetsabbath en weet jk dan; maar Uwer E. driedubblen dank: voor den arbejdt besteedt aan ’t ver- tolken van Maroos werken, voor het toeéighenen van dien aan zoo getrouw een’beminner mijnes vaaderlands, en voor ’t boek my vereert. Ik vertrouw dat het veelen te nutte zal dienen. UE vertrouwe te weezen
ten dienste van UE Van den H. t. Mujde den 27en P. C. HOOFT. in Hoojmaandt des jaars 1646.
TRANSLATION
VONDEL TO HOOFT
July 1646
Honorable Sir, my Lord Hooft,
I remember once offering a Jewish musician my royal harp, which he refused to accept because it was his Sabbath. Now, I hope that the state Sabbath of our mutual artistic brotherhood will not prevent your house from welcoming our Parnassian saint, who is being sent to you in a Dutch package. If you find anything displeasing in my work, I would appreciate it if you could note it down for me to improve. If you find something you like, let it be on Saint Virgil's day, and in his immortal memory, let the cup go around, but not as large as the one Foleus threatened the Lapiths with, but a smaller one that keeps a person sensible. Like Pastor Adamus, who joyfully raised the cup, praising God and man, seeing how such a precious liquid flows from dry and useless wood, from which not even a nail can be made. If our cheerful Mostert were alive, I know he would gladly wait for it under those conditions. A few months before his death, he invited the Jewish doctor to visit a patient with a large belly. They went and found not a dropsical person but a Rhine wine barrel, and immediately decided to relieve the patient of the excess moisture. Our patrons smiled broadly. Reael lies in the Westerkerk. Plemp, Baeck, Blaeuw, Victoryn, and Mostert lie under the tombstone in the Nieuwe Kerk, a sign that we will follow: God grant it at the blessed hour. Our good and wise Grotius is also gone. I took my leave of him in the morning at the city inn, where we waited for a package, and told him about this translation. He told me how the Duke of Mantua adorned his court with Maro's paintings, which I will mention in my preface. Salmasius cannot let this matter rest. The Burgundians have always attacked the living and the dead in Delft. Balthasar Geraerts attacked Prince William, and now this one attacks Grotius's ashes. Another book on Transubstantiation is coming out, but it's all the same old stuff. They slaughter the acorns, which sweat terribly, without washing them away.
My Lord, I commend myself to your good favor and send heartfelt greetings to you and your wife.
Your obedient servant, J. V. VONDEL
My Lord, I am first sending a copy to Mr. Huigens; please keep this confidential for about eight days before selling and distributing copies, so that Huigens receives it first. I have dedicated it to him with the understanding that I first heard the approval of Brosterhuisen from The Hague. I hope it will not offend him in his position or office. It is Maro, not a church dispute.
[Hooft's handwriting:] Received on July 21, 1646.
On the address: Honorable Sir, Mr. P. C. Hooft, Knight, Bailiff in Muiden with a package.
HOOFT TO VONDEL
Monsieur Vondel,
I remember that when the States of Holland, although they had plenty of work, seemed very inclined to take a break to celebrate some holy days, Mr. Oldenbarnevelt, while praising their zeal, added to persuade them to stay: "He who does not cease to do good, does not cease to pray." There is no law that binds such important and legitimate concerns to a certain time of rest, and therefore I know of no state Sabbath. But my triple thanks to you: for the effort spent translating Maro's works, for dedicating them to such a loyal lover of my fatherland, and for the book you honored me with. I trust it will be useful to many. I remain at your service.
From the H. in Muiden, July 27, 1646. P. C. HOOFT
Metadata
- Sender: Joost van den Vondel
- Recipient: Pieter Corneliszoon Hooft
- Subject: Sending a work for review and discussion of mutual acquaintances
- Send Date: 1646
- Location: Amsterdam
- Geolocation: 52.3676, 4.9041
- Language: nl
- Summary: Joost van den Vondel writes to Pieter Corneliszoon Hooft, sending a work for review and requesting feedback. He discusses mutual acquaintances and their recent activities, including the death of Grotius and the publication of a new book on Transubstantiation. Vondel asks Hooft to keep the work confidential for a few days until it can be formally presented to another recipient, Huigens.