OCR

136 bezwaeren. Myne Uranie nam ik uit Ur, dat vier betekent, en met Griex geene gemeenschap heeft. Het geliefde u aen te tekenen het groote en geweldige onder- scheit van godtsdienst tusschen ons beide. Indien Jezus Christus het middelpunt zy, daer hemel en aerde en alle dingen om- draeien, zoo behoort er geen onderscheit tusschen ons beide te zyn. Statuit supra petram pedes meos. Deze steenrots is Christus: en wat zijne kerk betreft, zy is De Kolom der waerheit. Van Chris- tus zeght de stem uit de wolken: Hoort hem. Van de Kerke zeght Christus zelf: Wie de kerk niet hoort, zy u als een heiden en openbaer zondaer. Zoo wort Christus en de kerke eene zelve maght en geloofwaerdigheit opgedraegen, en de geloovige aen hunne uitspraek verbonden, waeronder ik my gewilligh en ge- hoorzaem buige. Michel de Montagne, ridder van St. Michiel, een uitgeleert en scherpzinnigh scepticus, of twyfelaer, een orakel bij den drost Hooft, heeft wys en verziende d’oirzaek van deze verstroitheit der gezintheden en oordeelen aengewezen. Hy noemt de verwaentheit van het menschelyk verstant Nimroth: die zyn gebou aen starren optrekt om den hemel te beoorloogen, en ondertusschen in zyn werk verstroit wort, door de verscheidenheit der tongen en men- schelyke oordeelen, perdam sapientiam sapientium, et pruden- tiam prudentium reprobabo. Uit dien hoogmoedt des verstants, by elk in ’t byzonder opgevat, volght deze straf van verstroitheit, en zoo spreeckt elk eene byzondere tael. Dit getuigen heele sta- pels boeken, en zoo veelerhande strijdige slaghordens en gedeelt- heden. Elk voert zyn eigen vont, gelyk eenen afgodt, ten altaere en bidt hem aen. Zulk een baiert leght hier van allerlei gevoelens zonder orde, en dit leert ons dat’er niet zekers is, buiten hetgeene Godt zelf eens zeker en vast gestelt heeft. Hemel en aerde zullen vergaen, myn woort zal niet vergaen. Myn ouderdom nu in het taghtigste jaer gesteigert en de doot en het graf dagelyx in den mont ziende, pooght zich te wapenen tegens de naerheit van de dootkist en verrottinge door bespiege- linge van den staet der ziele en het lichaem, na dit leven. Gemelde Montagne stelt dat’er niet zekers is, buiten het licht van Godts genade en de waerheit, ons geopenbaert. Hy arbeit om te toonen hoe alle schryvers zelfs Pythagoras en Plato d’onvergangkelyk- heit der ziele los stellen en endelyk de ziel niet vereeuwigen, het- welk de dogmatisten hem evenwel niet toestaen, en met groote reden: doch hier tegens stelle ik myne gerustheit en troost in het onfaelbaer orakel der waerheit, zeggende: Ureest ze niet die het lichaem dooden konnen: maer vreest hem, die beide ziel en

OCR + GPT-4o

bezwaeren. Myne Uranie nam ik uit Ur, dat vier betekent, en met Griex geene gemeenschap heeft. Het geliefde u aen te tekenen het groote en geweldige onderscheit van godtsdienst tusschen ons beide. Indien Jezus Christus het middelpunt zy, daer hemel en aerde en alle dingen omdraeien, zoo behoort er geen onderscheit tusschen ons beide te zyn. Statuit supra petram pedes meos. Deze steenrots is Christus: en wat zijne kerk betreft, zy is De Kolom der waerheit. Van Christus zeght de stem uit de wolken: Hoort hem. Van de Kerke zeght Christus zelf: Wie de kerk niet hoort, zy u als een heiden en openbaer zondaer. Zoo wort Christus en de kerke eene zelve maght en geloofwaerdigheit opgedraegen, en de geloovige aen hunne uitspraek verbonden, waeronder ik my gewilligh en gehoorzaem buige. Michel de Montagne, ridder van St. Michiel, een uitgeleert en scherpzinnigh scepticus, of twyfelaer, een orakel bij den drost Hooft, heeft wys en verziende d’oirzaek van deze verstroitheit der gezintheden en oordeelen aengewezen. Hy noemt de verwaentheit van het menschelyk verstant Nimroth: die zyn gebou aen starren optrekt om den hemel te beoorloogen, en ondertusschen in zyn werk verstroit wort, door de verscheidenheit der tongen en menschelyke oordeelen, perdam sapientiam sapientium, et prudentiam prudentium reprobabo. Uit dien hoogmoedt des verstants, by elk in ’t byzonder opgevat, volght deze straf van verstroitheit, en zoo spreeckt elk eene byzondere tael. Dit getuigen heele stapels boeken, en zoo veelerhande strijdige slaghordens en gedeeltheden. Elk voert zyn eigen vont, gelyk eenen afgodt, ten altaere en bidt hem aen. Zulk een baiert leght hier van allerlei gevoelens zonder orde, en dit leert ons dat’er niet zekers is, buiten hetgeene Godt zelf eens zeker en vast gestelt heeft. Hemel en aerde zullen vergaen, myn woort zal niet vergaen. Myn ouderdom nu in het taghtigste jaer gesteigert en de doot en het graf dagelyx in den mont ziende, pooght zich te wapenen tegens de naerheit van de dootkist en verrottinge door bespiegelinge van den staet der ziele en het lichaem, na dit leven. Gemelde Montagne stelt dat’er niet zekers is, buiten het licht van Godts genade en de waerheit, ons geopenbaert. Hy arbeit om te toonen hoe alle schryvers zelfs Pythagoras en Plato d’onvergangkelykheit der ziele los stellen en endelyk de ziel niet vereeuwigen, hetwelk de dogmatisten hem evenwel niet toestaen, en met groote reden: doch hier tegens stelle ik myne gerustheit en troost in het onfaelbaer orakel der waerheit, zeggende: Ureest ze niet die het lichaem dooden konnen: maer vreest hem, die beide ziel en

Image