J. v. VONDEL

t’Amsterdam. 1659. Haere Doorluchtigheits den 16 van Wintermaent.

Edele gestrenge Heer en Ridder.

Men zeght, dat’er geen onbeschaemder dier ter weerelt gevon- den wort dan een ondanckbaer mensch. Ick zoude my hierom met reden mogen beschuldigen te traegh te zijn in het beantwoorden van Uwe Ed. brief, ten waere my ontschuldighde een donckere nevel van wereltsche moeielyckheit, die, juist omtrent dien tyt, mynen onmaghtigen geest benevelde, en belette door te schynen met een dun straeltje van schuldige danckbaerheit voor d’onverdiende genade en eere der doorluchtighste en miltdaedighste Princesse douagiere my bewezen: waerom ick uwe Ed. by dezen toezende eene geringe blyck van myne zucht, om my eenighzins te wreecken over het ongelijck, my onverdient van haere hooghgemelte Hoogheit aengedaen, met dien heerlycken Genadepenning, en levende afbeeldinge van den grooten Frederick, by my altyd ter eere gedacht. Uwe Ed. gelieve dan deze weinige vaerzen, hoedanige die zijn, aen de voeten der doorluchtighste mevrouwe mijnenhalve op te offeren, en myne gebiedenis t’haerwaert te bekleeden, met mynen wensch van eeuwigh te mogen blijven, Edele gestrenge Heer en Ridder,

en uwe Ed. ootmoedige dienaer J. v. VONDEL.

Hierby gaen de gedichten van Jan Vos, tot een kleen bewys van danckbaerheit, en zyne gebiedenis aen haer doorluchtighste Hoogheit, in wiens dienst hy wenscht te leven en sterven.

J. v. VONDEL

Amsterdam, 1659. Her Highness on the 16th of December.

Noble and Honorable Sir and Knight,

It is said that there is no more shameless creature in the world than an ungrateful person. I could rightly accuse myself of being too slow in responding to your letter, if not for the dark cloud of worldly difficulties that, around that time, clouded my feeble mind and prevented me from expressing even a small ray of deserved gratitude for the unearned grace and honor shown to me by the most illustrious and generous Princess Dowager.

Therefore, I am sending you this small token of my desire to make amends for the undeserved favor bestowed upon me by her highness, with this magnificent Medal of Grace and the living image of the great Frederick, whom I always remember with honor. Please present these few verses, such as they are, at the feet of the most illustrious lady on my behalf, and convey my prayers to her, along with my wish to remain forever,

Noble and Honorable Sir and Knight,

your humble servant, J. v. VONDEL.

Herewith are the poems of Jan Vos, as a small token of gratitude, and his prayers to her most illustrious Highness, in whose service he wishes to live and die.