OCR

85 phompaneae Latinum exemplum unum et alterum, nisi forte brevi exhibit minore forma: item Vondeliani Sophompaneae unum. Nam quod Didericus attulit in itinere corruptum plane est. Mul- tum ejus in me amori debeo, praesertim ob praefationem *). HOOFT AAN BARLAEUS®*). 1636, 10 Juli. Jae, die van UEd. maekt ook andre gaende, om hunne wieken te proeven, den uwen nae te vliegen, ende ons in deze eenzaeme vankenis te bezoeken. Maer (ach arme!) de mus opgeblaezen van "t lof uwer veirsen, ende misschien om’er haer’ooren op ’t beste van ’t spel te doen ujtschejden met zoo zoet een’ mondt, heeft, eer de gedichten der H.H. Plemp ende Vondelen hier haevenen konden, haeren staert gelicht, en haere minnares met ejndelooze treurlust gelaeden. Onujtschrijflyk is dat schryen van heete trae- nen, dat kermen, dat misbaer van de twee oudste mejskens: Lamentis, gemituque, et foemineo ululatu, Tecta fremunt, resonat magnis plangoribus aether... Etc. 1) Uit ,,Epistolae quotquot”, Amst. 1687; nalezing, No. 367. De zoon van Grotius, Pieter maakte ook een Nederl. vertaling van Sophom- paneas, die in 1635 werd uitgegeven t'Amsterdam bij Wilhelm Blaeu. In de voorrede wordt dit boek opgedragen: ,,Aen de volmaeckste Joffrou dieder leeft”. Rogge, Bibl. Grotiana 339. Dirck, de jongste zoon, heeft in Febr. 1636 Vondels vertaling naar Parijs medegenomen. 2) Uit v. Vioten, Brieven v. Hooft, III, bi. 142. Vondel heeft Barlaeus’ vers op de ,,Mus van Suzanne Bartelot”, de dochter uit het eerste huwelijk van Hoofts vrouw, vertaald, en een ,,waerschouwing” voor het diertje gemaakt. ; Zie v. Lenneps Vondel-uitg. III, 271 en v. Lennep-Unger, 1630-36, 223. Barlaeus’ gedicht in Poemata, II, 331. Het gedicht van Plemp is volgens zijn hs. afgedrukt in ,,Latijnsche gedichten van Plemp”, in mijn ,,Rondom Vondel", 1927, bl. 116.

OCR + GPT-4o

HOOFT AAN BARLAEUS 1636, 10 Juli. Jae, die van UEd. maekt ook andre gaende, om hunne wieken te proeven, den uwen nae te vliegen, ende ons in deze eenzaeme vankenis te bezoeken. Maer (ach arme!) de mus opgeblaezen van 't lof uwer veirsen, ende misschien om'er haer'ooren op 't beste van 't spel te doen ujtschejden met zoo zoet een' mondt, heeft, eer de gedichten der H.H. Plemp ende Vondelen hier haevenen konden, haeren staert gelicht, en haere minnares met ejndelooze treurlust gelaeden. Onujtschrijflyk is dat schryen van heete traenen, dat kermen, dat misbaer van de twee oudste mejskens: Lamentis, gemituque, et foemineo ululatu, Tecta fremunt, resonat magnis plangoribus aether... Etc.

Image