OCR

80 Nu, mannen, eet u zelve moe; Gebruikt’er eek en peper toe: Want wy dees lekkernyen U geenszins en benyen. Als proef van Donne’s dichtkunst volgt hier, het door Barlaeus ook zeer ge- prezene ,,The triple fool” met Huygens’ vertaling als: ,,De drydobble Geck”. I am two fools, I know, For loving and for saying so In whining poetry; But where’s that wise man, that would not be I, If she would not deny? Then as th’earth’s inward narrow crooked lanes Do purge sea water’s fretful salt away, I thought, if I could draw my pains Through rhyme’s vexation, I should them allay. Grief brought to numbers cannot be so fierce, For he tames it, that fetters it in verse. But when I have done so, Some man, his art and voice to show, Doth set and sing my pain; And, by delighting many, frees again Grief, which verse did restrain. To love and grief tribute of verse belongs, But not of such as pleases when ‘tis read. Both are increased by such songs, For both their triumphs so are published, And I, which was two fools, do so grow three. Who are a little wise, the best fools be. De Dry-dobbele geck. Ick ben twee Gecken: een, die daer van Minne sterv’, Een, die het Minnen-mal in Rijm bejancken derv’. Maer waer’ sy weigerde mijn qualen te genesen? Het onderaerdsche nauw, daer door sich ’t Zee-sop stouwt Ontpekelt in ’t gedrang sijn aengeboren sout; Soo meend’ oock mijn verdriet te schroeven door mijn dichten, Soo door den engen Rijm verduyv'len en verlichten; Want quelling op de maet en kan soo fel niet zijn, En dies’ in Dichten boeyt betemt haer’ dolle pijn. Soo doen ick; maer vergeefs: men stelt mijn leet op noten, Men singht en pronckt er met: was ’t Dicht in Dicht besloten, Men helpt het uyt den band; men geeft het volle vlucht, Men vrijdt het om de konst en an’dren haer genucht. Het rijmen voeght de Min, het rijmen voeght de quelling, Maer geen vermaeckend Rijm: een aengenaem’ vertelling, Een lieffelick gesang verheft haer’ overhant, En voert haer zege-lof van d’een in d’ander’ hant; En ick, twee gecken eerst, beginder dry te strecken; De middelmatighe zijn d’allerbeste gecken.

OCR + GPT-4o

Nu, mannen, eet u zelve moe; Gebruikt’er eek en peper toe: Want wy dees lekkernyen U geenszins en benyen. Als proef van Donne’s dichtkunst volgt hier, het door Barlaeus ook zeer geprezene „The triple fool” met Huygens’ vertaling als: „De drydobble Geck”. I am two fools, I know, For loving and for saying so In whining poetry; But where’s that wise man, that would not be I, If she would not deny? Then as th’earth’s inward narrow crooked lanes Do purge sea water’s fretful salt away, I thought, if I could draw my pains Through rhyme’s vexation, I should them allay. Grief brought to numbers cannot be so fierce, For he tames it, that fetters it in verse. But when I have done so, Some man, his art and voice to show, Doth set and sing my pain; And, by delighting many, frees again Grief, which verse did restrain. To love and grief tribute of verse belongs, But not of such as pleases when ‘tis read. Both are increased by such songs, For both their triumphs so are published, And I, which was two fools, do so grow three. Who are a little wise, the best fools be. De Dry-dobbele geck. Ick ben twee Gecken: een, die daer van Minne sterv’, Een, die het Minnen-mal in Rijm bejancken derv’. Maer waer’ sy weigerde mijn qualen te genesen? Het onderaerdsche nauw, daer door sich ’t Zee-sop stouwt Ontpekelt in ’t gedrang sijn aengeboren sout; Soo meend’ oock mijn verdriet te schroeven door mijn dichten, Soo door den engen Rijm verduyv'len en verlichten; Want quelling op de maet en kan soo fel niet zijn, En dies’ in Dichten boeyt betemt haer’ dolle pijn. Soo doen ick; maer vergeefs: men stelt mijn leet op noten, Men singht en pronckt er met: was ’t Dicht in Dicht besloten, Men helpt het uyt den band; men geeft het volle vlucht, Men vrijdt het om de konst en an’dren haer genucht. Het rijmen voeght de Min, het rijmen voeght de quelling, Maer geen vermaeckend Rijm: een aengenaem’ vertelling, Een lieffelick gesang verheft haer’ overhant, En voert haer zege-lof van d’een in d’ander’ hant; En ick, twee gecken eerst, beginder dry te strecken; De middelmatighe zijn d’allerbeste gecken.

Image