OCR

61 schouwelijk in ’t oog der gemeente maekt, daer zy leer en stich- ting by te zoeken en uit te zuighen heeft. De Godsvrucht, ’s hemels gaef, bej nut voor best’ en boost’, In voorspoedt ’s menschen toom, in onspoedt ’s menschen troost. Maer de Heer van Schaeghen magh hem wel een’ fraejen roe- mer op de handt zetten, voor de klank van zulk een trompet, als de geene daer hy zijn’ lof op speelt. Ende als hy dat gedaen heeft, zal hy noch diep in zijn’ schult blijven staen. Ick beken ook, dat my zulke rijmen niet alledaeghs voor den neus komen, ende daer- om als ‘er U E. raedt om weet, zaller mijn vingeren nae slikken. Zoo U E. gelieft den vrient zulks aen te dienen, nevens myn’ groetenis, ick zal ’t gaeren gestant doen... Van den Huise te Muyden, 28 Maj 1630. HOOFT AAN BAECK?). 3 Juni 1630. ... Onder de stukken rakende Schout Willem Bardes, zal UE. vinden twee gedichten van Coornhart, die nae d’eenvoudig- heit onzer taele te dien tijde, niet te verwerpen, maer geestigh, 1) Zie: Van Vloten, Brieven van Hooft, II, p. 33. Ook bij de toelichting tot dezen brief moet ik weer verschillen met de meening van Prof. J. W. Muller (N. Taalgids, XXIVe Jrg. 1930, bl. 113 volg.): dat eruit zou blijken, hoe reeds na zes dagen Hoofts gunstige opinie over Vondel zou zijn veranderd; diens eerste opwelling van bewondering voor Vondels zedelijken moed, in Roskam en Harpoen betoond, reeds zou zijn gezakt en bekoeld en de bezwaren weer zijn gaan overwegen. De toezending van twee gedichten van Coornhert (zie de verklaring hierna) zou als doel hebben den dichter aan te sporen tot ,,historische objectiviteit en onpartijdig- heid voor den hartstochtelijken Vondel”. Het komt mij echter voor, dat het toezenden van die twee gedichten juist een bewijs is van des Drosts voortdurende belangstelling in Vondels gedich- ten. In elk geval zouden wij die gedichten van Coornhert moeten kennen om daaruit eenige stellige conclusie te kunnen trekken. Ik heb zelfs een zwaar vermoeden, dat Hooft zich vergist in den maker van deze gedichten; immers van Coornhert zijn zoodanige verzen niet bekend. Wellicht heeft de Drost Laurens Jacobs Reael op het oog, een der 70 doleanten, die inderdaad eenige gedichten, in 1569, en vroeger, heeft gemaakt met politieke strekking. Deze is in Februari 1567 met Frans Dircksz Coornhert naar den prins te Antwerpen gegaan. Het is begrijpelijk, dat Hooft in een wellicht haastig geschreven brief, Reael met Coornhert (den broeder van Dirck den Haarlemschen notaris) heeft vereenzelvigd en gedichtjes van Reael, als van Coornhert gemaakt,

OCR + GPT-4o

schouwelijk in ’t oog der gemeente maekt, daer zy leer en stich- ting by te zoeken en uit te zuighen heeft. De Godsvrucht, ’s hemels gaef, bej nut voor best’ en boost’, In voorspoedt ’s menschen toom, in onspoedt ’s menschen troost. Maer de Heer van Schaeghen magh hem wel een’ fraejen roe- mer op de handt zetten, voor de klank van zulk een trompet, als de geene daer hy zijn’ lof op speelt. Ende als hy dat gedaen heeft, zal hy noch diep in zijn’ schult blijven staen. Ick beken ook, dat my zulke rijmen niet alledaeghs voor den neus komen, ende daer- om als ‘er U E. raedt om weet, zaller mijn vingeren nae slikken. Zoo U E. gelieft den vrient zulks aen te dienen, nevens myn’ groetenis, ick zal ’t gaeren gestant doen... Van den Huise te Muyden, 28 Maj 1630. ***** HOOFT AAN BAECK 3 Juni 1630. ... Onder de stukken rakende Schout Willem Bardes, zal U E. vinden twee gedichten van Coornhart, die nae d’eenvoudig- heit onzer taele te dien tijde, niet te verwerpen, maer geestigh,

Image