OCR

59 Maer datter wolven sijn, barst wt wanneer sy huylen, En janken over kruys en misselijcke pijn. Om dat tot ’s anderen rust sy wat geteugelt sijn, En volgens hunnen aerd geen’ wreedheyd kunnen plegen. De naemen van party wt ’s levens boeck te veegen (Indien hun deese maght van boven is vertrout) Waer billijck hun genoegh. Nu maeckt die waen hen stout, Om sulck een’ balling van den aerdboém noch te weeren, Dien ’t onvervalschte boeck de voetbanck noemt des Heeren. Wie schreyt niet die dit hoort, of lacht sich slap en moe? *t Is seker, roept’er een, ’t behoort ons allen toe. *t Geloof is erfgenaem van weereldlijck en geestlijck. En wie dit niet begrijpt, leeft luttel min als beestlijck. Ick ken de Pausen wel, die Vrankrijck deelden wt, En schatten ’s Konings erf op predikantenbuyt: Maer ’t is Rochel in ’t end vry bitter opgebroken. Niet datwe met haer’ val de tanden willen stoken: Maer toonen, hoe men door verblindheyd steygeren dar In top, om bet vermaert te sijn als Lucifer, Die, van des hemels trans, tot in den afgrond storte, Doen God de dartelheyd van sijne wiecken korte. Noch heeten ’t yveraers, en die ’t wel gade slaen, Sien vorstendommen door dien yver ondergaen. Al hun betrouwen is een’ hollende gemeente, Wiens oproer sit in ’t bloed, in ’t merregh van ’t gebeente. Van haer was d’ oirsprong, en van haer beduchtmen ’t end, *t En sy een wijs geval de saeck ten besten wend: *t En sy dees’ barsse stof gemengt werd met yet smedighs, Om die te vleyen tot wat dienstighs en wat vredigs. HOOFT AAN BAECK *). 1630, 28 Mei. ...De Harpoen is aerdigh, al zal hy veelen haerigh dunken, niet min als de Roskam. My dunkt hy te genaedigher, om dat hy 1) Zie: v. Vioten, Brieven van Hooft, II, bl. 23. Brandt, Leven van Vondel, uitg. Leendertz, bl. 23. Daarin wordt ook het Latijnsche vers aangehaald: »Virtutis est”, etc. dat bij v. Vioten niet voorkomt. Bij Brandt ontbreekt ech- ter het distichon: ,,.De Godsvrucht” enz. In tegenstelling met Prof. J. W. Muller, die (N. Taalgids, 1930, 113.) ook in dezen voor Vondel zoo waardeerenden brief een spoor meent te vinden

OCR + GPT-4o

Maer datter wolven sijn, barst wt wanneer sy huylen, En janken over kruys en misselijcke pijn. Om dat tot ’s anderen rust sy wat geteugelt sijn, En volgens hunnen aerd geen’ wreedheyd kunnen plegen. De naemen van party wt ’s levens boeck te veegen (Indien hun deese maght van boven is vertrout) Waer billijck hun genoegh. Nu maeckt die waen hen stout, Om sulck een’ balling van den aerdboóm noch te weeren, Dien ’t onvervalschte boeck de voetbanck noemt des Heeren. Wie schreyt niet die dit hoort, of lacht sich slap en moe? ’t Is seker, roept’er een, ’t behoort ons allen toe. ’t Geloof is erfgenaem van weereldlijck en geestlijck. En wie dit niet begrijpt, leeft luttel min als beestlijck. Ick ken de Pausen wel, die Vrankrijck deelden wt, En schatten ’s Konings erf op predikantenbuyt: Maer ’t is Rochel in ’t end vry bitter opgebroken. Niet datwe met haer’ val de tanden willen stoken: Maer toonen, hoe men door verblindheyd steygeren dar In top, om bet vermaert te sijn als Lucifer, Die, van des hemels trans, tot in den afgrond storte, Doen God de dartelheyd van sijne wiecken korte. Noch heeten ’t yveraers, en die ’t wel gade slaen, Sien vorstendommen door dien yver ondergaen. Al hun betrouwen is een’ hollende gemeente, Wiens oproer sit in ’t bloed, in ’t merregh van ’t gebeente. Van haer was d’ oirsprong, en van haer beduchtmen ’t end, ’t En sy een wijs geval de saeck ten besten wend: ’t En sy dees’ barsse stof gemengt werd met yet smedighs, Om die te vleyen tot wat dienstighs en wat vredigs. ***** HOOFT AAN BAECK 1630, 28 Mei. ...De Harpoen is aerdigh, al zal hy veelen haerigh dunken, niet min als de Roskam. My dunkt hy te genaedigher, om dat hy

Image