OCR

En gigaeght heesch en schor. De drijvers stock is doof, En tout des ezels huyd, en swetst vast van ’t geloof. Hoe kan een Christenhart dees’ tiranny verkroppen! Ick raes van ongeduld. En sijnder dan geen’ stroppen Voor geld te krijgen, datmen ’t quaed niet af en schaft? En dat landsdievery tot noch blijft ongestraft? Of isser niet een beul in’t gantsche land te vinden? Men vondter eer wel drie, doen bittre beulsgesinden. &. En vraeghtmen wat ick seg? dat seg ick, en ’t is waer: Die ’t willens wederspreeckt, dat is een logenaer. Dus klaeght de galge, die lang ledigh heeft staen prijcken: Die lang geen’ krayen ’t oogh van groote dievelijcken Wtpicken sagh, en fel van raeven werd begraeut, Die heen en weér om aes wtvlogen heel benaeut. Of nu een’ snoode Harpy dit averechts wou duyen: Dat tegens d’Overheén ick ’t volleck op wil ruyen, Om tol en schot en lot te weygren aen den heer; Soo lochen ick ’t plat wt. Neen seker, dat sy veer. Gehoorsaemheyd die past een’ oprecht’ ingeseten: Den heer t’ ontfangen weér rechtvaerdigh wt te meeten; Gelijck die Haeghsche Bie vereert is met dien lof, Dat sy noyt honigh soogh wt ander lieden hof; Maer na haer’ eygen beemd, op onbesproke bloemen, Om nectar vloogh, wiens geur oprechte tongen roemen. Waer yeder soo van aerd, wat soumen metter tyd Het arrem eselkijn al lasten maecken quijt? Hoe sou ’t aenwassend juck ontwassen met den jaeren? Wat wordter nu gespilt? wat soumen dan bespaeren? Men had, in tijd van nood, een’ schatkist sonder tal. Maer nu is ’t Muysevreughd, de kat sit in de val. ’k Heb, 0 doorluchtigh Hoofd der Hollandsche Poéten, Een’ kneppel onder een’ hoop hoenderen gesmeeten: *k Heb weetens niemand in ’t bysonder aengerand; Misschien wie ’k trof, tot nut van ons belegert land: *k Heb aen uw vaders krans al meede een blad gevlochten, En noch een’ siel geroemt, wiens deughden elck verknochten. Dit nam sijn’ oirsprong niet wt vleylusts ydelheén, Der dichtren erfgebreck: maer wt een’ rype reén. Ick wenschte, mijn’ copy niet scheelde van het leven; Soo sou, als ’t aenschijn u de schilder heeft gegeven, ’s Mans deughdige ommetreck hier sweven in de siel; Die stand hiel ongebuckt, doen ’t dor gebeente viel. 55

OCR + GPT-4o

En gigaeght heesch en schor. De drijvers stock is doof, En tout des ezels huyd, en swetst vast van ’t geloof. Hoe kan een Christenhart dees’ tiranny verkroppen! Ick raes van ongeduld. En sijnder dan geen’ stroppen Voor geld te krijgen, datmen ’t quaed niet af en schaft? En dat landsdievery tot noch blijft ongestraft? Of isser niet een beul in’t gantsche land te vinden? Men vondter eer wel drie, doen bittre beulsgesinden. &. En vraeghtmen wat ick seg? dat seg ick, en ’t is waer: Die ’t willens wederspreeckt, dat is een logenaer. Dus klaeght de galge, die lang ledigh heeft staen prijcken: Die lang geen’ krayen ’t oogh van groote dievelijcken Wtpicken sagh, en fel van raeven werd begraeut, Die heen en weér om aes wtvlogen heel benaeut. Of nu een’ snoode Harpy dit averechts wou duyen: Dat tegens d’Overheén ick ’t volleck op wil ruyen, Om tol en schot en lot te weygren aen den heer; Soo lochen ick ’t plat wt. Neen seker, dat sy veer. Gehoorsaemheyd die past een’ oprecht’ ingeseten: Den heer t’ ontfangen weér rechtvaerdigh wt te meeten; Gelijck die Haeghsche Bie vereert is met dien lof, Dat sy noyt honigh soogh wt ander lieden hof; Maer na haer’ eygen beemd, op onbesproke bloemen, Om nectar vloogh, wiens geur oprechte tongen roemen. Waer yeder soo van aerd, wat soumen metter tyd Het arrem eselkijn al lasten maecken quijt? Hoe sou ’t aenwassend juck ontwassen met den jaeren? Wat wordter nu gespilt? wat soumen dan bespaeren? Men had, in tijd van nood, een’ schatkist sonder tal. Maer nu is ’t Muysevreughd, de kat sit in de val. ’k Heb, o doorluchtigh Hoofd der Hollandsche Poéten, Een’ kneppel onder een’ hoop hoenderen gesmeeten: ’k Heb weetens niemand in ’t bysonder aengerand; Misschien wie ’k trof, tot nut van ons belegert land: ’k Heb aen uw vaders krans al meede een blad gevlochten, En noch een’ siel geroemt, wiens deughden elck verknochten. Dit nam sijn’ oirsprong niet wt vleylusts ydelheén, Der dichtren erfgebreck: maer wt een’ rype reén. Ick wenschte, mijn’ copy niet scheelde van het leven; Soo sou, als ’t aenschijn u de schilder heeft gegeven, ’s Mans deughdige ommetreck hier sweven in de siel; Die stand hiel ongebuckt, doen ’t dor gebeente viel.

Image